Een blij weerzien

Vanochtend heb ik Leon weer achter me gelaten en na wat voorsteden en veel asfalt kwam ik uiteindelijk in de minder bewoonde wereld terecht. Tegen twaalven kwam ik aan in Villar Mazarife waar ik een herberg heb opgezocht. Na een verkwikkende douche en een wasje, is het nu tijd om te relaxen.

Gisteren liep ik om half elf het centrum van Leon binnen waar ook de herberg was. 180 bedden in twee slaapzalen klonk niet echt aanlokkelijk maar de andere herberg was buiten de stad. Na een kwartiertje kwam ik Jette tegen en die vroeg of ik een kamer wilde delen. Dat liet ik me geen twee keer zeggen en we besloten op zoek te gaan naar een kamer. Twee vrouwen kwamen ons tegemoet en vertelden ons dat de herberg ook kamers had, dus wij weer terug naar de herberg waar we een prima kamer toebedeeld kregen met twee bedden en een badkamertje. Vijftien euro p.p. armer, maar een pelgrim wil af en toe ook slapen. Vervolgens op naar de bar want William en Kate trouwden. Het kostte enige moeite om een bar met TV te vinden, maar uiteindelijk vonden we een goede bar met een goede TV en ook het goede kanaal. Anderhalf uur later stonden we weer buiten.
Tegen vijven ging ik nog even de stad in en daar liep Jo ineens. Uiteindelijk kom je elkaar toch steeds weer tegen zo blijkt. Gezellig gekletst en tegen zevenen hebben we Peter en Jette opgezocht en hebben we samen gegeten.
Leon is overigens een erg mooie stad, zeer de moeite waard. Gezellig, mooie gebouwen en aardige mensen.
Ik weet nog niet waar de dag morgen eindigt, dat ligt aan de benen. In ieder geval komt Astorga in zicht en hebben we nog een kleine 300 km te gaan naar Santiago. Ik hoop daar ergens tussen 12 en 15 mei aan te komen.
That´s it for now, ik hoop dat bij jullie alles goed gaat en ik laat snel weer van me horen!
Knuf Carlijn